O jego atrakcyjności stanowi duża liczba zbiorowisk roślinnych. Obszar rezerwatu jest charakterystyczny dla krajobrazu Puszczy Solskiej - podmokłe lasy z łąkami śródleśnymi i wydłużonymi wzgórzami, dawnymi wałami wydmowymi.

Największe powierzchnie zajmuje w rezerwacie wilgotny bór mieszany Querco – Piceetum, który wyróżnia się tu znacznym udziałem jodły w drzewostanie (Querco – Piceetum abietetosum). Osobliwością jest występowanie wyżynnego, jodłowego boru mieszanego Abietetum polonicum.  Spotykane są tu również płaty olsów Ribo nigri – Alnetum i Sphagno squarrosi – Alnetum, łęgu Circaeo – Alnetum, grądu Tilio – Carpinetum oraz borów: wilgotnego Molinio – Pinetum, mieszanego Querco – Pinetum, i świeżego Leucobryo – Pinetum. Często spotykane są tu śródleśne bagna i zarastające łąki. Największe ze śródleśnych torfowisk nosi nazwę Bagno Baba.

Na terenie rezerwatu występują gatunki roślin rzadkich i chronionych np. bagno zwyczajne,  czosnek niedźwiedzi, goryczka wąskolistna, kukułka Fuchsa, wawrzynek wilczełyko, widlicz spłaszczony, widłak jałowcowaty, czy wroniec widlasty.  Można tu spotkać m.in. dzięcioła czarnego, średniego i zielonosiwego, nocka Natterera, rysia i wilka.

Przez teren rezerwatu przebiega ścieżka edukacyjna „Szklarnia”.

Podstawa prawna utworzenia rezerwatu:

Zarządzenie Ministra Ochrony Środowiska i Zasobów Naturalnych z dnia 3 marca 1989 r. w sprawie uznania za rezerwaty przyrody (MP Nr 9, poz. 77).

Powierzchnia: wg aktu utworzenia – 278,32 ha / wg planu ochrony na lata 1990-1999 (2005) – 278,03 ha / aktualnie wynosi 278,25 ha.

- Cel ochrony: zachowanie fragmentu dawnej Puszczy Solskiej, obejmującego głównie drzewostany naturalnego pochodzenia ze znacznym udziałem jodły.

- Przedmiot ochrony: drzewostany naturalnego pochodzenia z dużym udziałem jodły.

- Nadzór nad rezerwatem sprawuje RDOŚ w Lublinie.

Aktualnie dla rezerwatu nie obowiązuje plan ochrony, jak również zadania ochronne.