Myślą przewodnią pierwszych projektów utworzenia rezerwatu była ochrona torfowisk wysokich i przejściowych charakterystycznych dla całej Kotliny Sandomierskiej. Przed zatwierdzeniem rezerwatu główny przedmiot ochrony rezerwatu uległ znacznej degradacji ze względu na przeprowadzone w minionych latach melioracje. W wyniku przesuszenia obszaru rezerwatu torfowiska położone w nieckach międzywydmowych, przy stosunkowo niewielkiej miąższości torfu, uległy szybkiej degradacji i obecnie są całkowicie objęte sukcesją. Jedynym zachowanym w nienaruszonym stanie przedmiotem ochrony w tym rezerwacie pozostały wyniesienia wydmowe.

W związku z powyższym podjęto kroki w celu ograniczenia dalszego przesuszania terenu i zatamowania odpływu wody. W ramach projektu „Zwiększanie możliwości retencyjnych oraz przeciwdziałanie powodzi i suszy w ekosystemach leśnych na terenach nizinnych” wybudowano 3 zastawki na istniejących rowach melioracyjnych, które mają za zadanie poprawę tutejszych stosunków wodnych.

Rezerwat nie jest udostępniony do zwiedzania.

Podstawa prawna utworzenia rezerwatu:

Zarządzenie Ministra Ochrony Środowiska i Zasobów Naturalnych z dnia 18 stycznia 1988 r. w sprawie uznania za rezerwaty przyrody (MP Nr 5, poz. 48).

Obwieszczenie Wojewody Lubelskiego z dnia 7 stycznia 2002 r. w sprawie ogłoszenia wykazu rezerwatów przyrody utworzonych do dnia 31 grudnia 1998 r. (Dziennik Urzędowy Województwa Lubelskiego, Dz. Urz. Woj. Lubel. z 2002 r. Nr 2, poz. 102).

Powierzchnia: wg aktu utworzenia – 168,67 ha / planu ochrony na lata 1990-1999 (2009)167,85 ha / aktualnie wynosi 167,89 ha.

- Cel ochrony: zachowanie charakterystycznych elementów dawnej Puszczy Solskiej.

- Przedmiot ochrony: torfowiska przejściowe i wysokie.

- Nadzór nad rezerwatem sprawuje RDOŚ w Lublinie.

- Aktualnie rezerwat nie posiada planu ochrony, jak również zadań ochronnych.